yeni yetmeyiz, epaplar
nayetinde otlanmağuçu tabi
“-buyur,
buradan yak” deye keyf ba(ğı)şlayollar
“-iş” deye yedekleyollar,
ı-ıh dedikmiydi,
öte yandan biri;
“-len olum garılar bile içiyo” de(r)llerdi
goya adama gaz veriyollar,
özendirmeğ uçu,

oyusa ebem;
o öykesi niyeydi,
cığaradan ne zarar gördü
ne alıp-beremediği varıdı bilmen,
ne bobam, ne dedem
ne damatları,
cığara işmezleridi ki

haaaa… bi seftesinde bazara gederkene
gamyonda
biri cığara işmişde
“-nevrim bulandı
nusibetin garısı neyder kine
bu torununu torbasını filen
sarıp-kokma(z) mı ki
çoluk-çocu(ğu) nasıl gatlanır kine”
deye deyviridi

de! onculayın
ı-ıh; gayfaya ğedip-geldim mi
hakgaten
evdekinnerin yüzü buruşuyo
bizim velet bile
“-bubaa gene cığara mı işdin deyo”
öpmeye ğaksam, başını öte çeviriyyo
ikrah..
mubarek de
ta içine ğadar işleyo
insanın,
bi burnunu atda tanı,
ciğerlerine çekti(ği)ni var sen hesapla gari

emme bi varısa
sineğiken sinek bile
biliyo canının gıymatını
cığara içen adamın yakın semtinden geşmeyo




bi de varısa; valla
bilmen yalan, bilmen essah
bu gapba-malını gavır bize satarımış da
kendisi içirtmezimiş
söz temsili kendi dövletinde on liraysa
bizikinnere iki buçuğa satarımış
hemi de cavırın cığarasını içen
bi da başga cığara içemezimiş
alışgannık yaparımış
bizim böyükler bunu anlamazlar mı ki!”
..

“-dö(v)lete olunca üş guruşlug vergiden gaçan ca(ğ)aracı
her gün amarkaya iki paket cığara parası
eşşekliği gabil eden
şikat etmez sırtındakı semerden
amar(i)ka olmak varımış, amarka…
donunu endiren seğidiyo adama.