Bir kez de ben dokunmalıyım teğet geçen hayatların çapraz kıvrımlarına.
Kimler düştü o uçuruma?
Hangi boğuk heceler yükseldi dipsizliklerinden?
Kaç kişisiniz orada?

Cümlelerimde asılı kalan tırnak izlerini istemiyorum artık.
Görmeyeceğim seni.
Harflerin arasında çıkıp hayatıma giremeyeceksin bu kez!
Hayır, olmaz!

Neredesin Esmer Adam?
Kitabın hangi sayfasında olduğumu da nereden biliyorsun ki?
Söyle, kaç kişisiniz orada aynı bedene/nedene sahip?

Sıkıldım ce’e oyunlarından…
Küçük harflerimle boğacağım seni.
Soru işaretlerim dolanacak boynuna.
Ben neden derken, sen neden diyemeyeceksin!
Ettiğin tüm aşk yeminlerini dizeceğim boğazına!

Bir sayfa var bomboş.
Sana ayırmıştım, göreyim yüzünün her karesini…
Belki itiraf edersin diye bu küçük aşk haresini…

Makyajını yaptım harflerle siluetinin.
Kitabın o sayfasında olduğumu da bildin, aferin!

Hanginiz geldi o masum köşeme?
En çok yalanı hanginiz söyledi?
Beni en çok seveniniz nereye gitti peki?!

Beni yoksuzluklarımla baş başa bırakın!
Duyamadım, hanginiz ne dedi?

Parmakların bana dokunmak isterken tırnakların cümlelerime batıyor.

Yarım yamalak haykırışlarımın ortasında yapayalnızım.
Parçalandı benliğim!

İşte şimdi oldu!
Artık parça parça sevebilirim seni…
Özleyebilirim seni ömrümün parça parça zamanlarında…
Bazen hayatımda senden bir parça arayabilirim.

Hepsi bu…
Seni hala seviyorum…
İşte bunu söyleyen de şu an ölmek üzere olan parçam!

Artık bir parçayım ey bin bir yüz!
Demek bin birinizi de tek bir parçamla sevebilmişim.

Vedalaşmak zor olmadı.
Bin bir yalanınız ve o büyük aşkım tek bir parçama sığdı.
Ruhum senden arındı.

-Ama inkar etmiyorum, özleyeceğim seni…-