kar bestesini çalarken bir ikindi sonrası
dost gönüle dedim haydi kur bir çilingir sofrası
titrek ellerim soğuktan çatlamış
oda soğuk mu soğuk
böğrümden çıkmaya çalışan sesler boğuk mu boğuk

karşı limanda boşaltılır yokluğum
dalgaların hırçın vuruşları yalar kıyıları
deniz fenerinden sızan ışık da donukluğum
yüklerler gemiye taptaze umutları
meçhule gidecek geminin tayfaları

bir yığın eski hayali eskitmiştir bu gönül
yanmaz ocakta nevale üstüne umutlarım
serilmiş kül kül

pencereme vuran kar şıkırtısında döner seslenirim
bağırdıkça sus diyen karlardan
şiddetli azar işitirim

kar yakışmıyor bu sahile
hele akşam öncesi hiç
dermansız yığılıp kalıyor gözümün önünde
biriktirdiğim kardan toplar
yüreğimde topladığım acılar
acılarda biriktirdiğim sancılar

İsmail Haşimoğlu