Dur! Dur!
Koşma...
Mavi bir ipek böceği gibi
Kaderinin üstüne

Köprüaltında unuttun
Çocukluğunu
Kehribar tesbihini hatırla
İlk önce babanın
Ve kuyruğuna
Teneke bağlayamadığın
Tekir kediyi sonra

Dur! Dur!
Almadan gitme
Bir öpücük
Gençliğinden
Asık suratlı
Olgunluğuna

Almadan gitme
Çengelköy’de tuttuğun balıkları
Sarışın kızın
Kafanda
Topuklu ayakkabısıyla bıraktığı
Baloncuğu
Almadan gitme

Dur! Dur!
Sucukların kokusu var daha
Rafadan yumurtanın yağı var
Filmler var daha
Ön sıralarda erkekliğini tanıdığın
Birde Funda’nın sıcacık elleri
Baygın bakışları var
Leylak kokulu

Dur! Dur!
Nasıl olsa öleceksin
Bir gün bir yerde
Bu Dünya’nın kahrı var
Çocukların okulu
Kzıların düğünleri
Ve oğlanın askerliği var

Dur! Dur!
O kadar kararlıysan
Benide bekle
Tavşan kanı çayın
Son yudumunu
İçeyim hele...