Bu sana kaçıncı yazışım bilmiyorum,
Sana niye yazdığımı da bilmiyorum,
Seni niye unutamıyorum,
Unutmak imkansız!
Sensizliğe niye alışamıyorum.

Niye değişti hayatım birden,
Niye sebebimsin sen,
Parklar niye evim oldu?
Taşlar yastığım,acın azığım,
Gittiğinden beri herşeyim yarım.

Niye karanlık gündüzlerim?
Niye ağlamaklı gecelerim?
Ben kurtulmaya çalışıyorum senden,
Niye seninle çizildi kaderim?
Niye sensiz, niye sessiz herşeyim?

Bir lokma geçmiyor boğazımdan,
Bir tek söz çıkmıyor ağzımdan,
Hep acı çalınıyor sazımdan,
Niye dizlerim tutmaz oldu?
Ha unutmadan: niye artık öksürünce,
Avucum dolusu kan geliyor ağzımdan?

Artık farkında değilim gözyaşlarımın,
Ağlamaya alıştım,yememeye, içmemeye,
Seni sevmeye alıştım,sana alıştım,
Bir yokluğuna alışamadım,
Sensiz geçen soğuk gecelere,
Her gece tam efkardayken yüreğim,
Paketteki son sigaramın bitmesine,
Sönmesine tüm sokak lambalarının,
Susmasına neşeli öten tüm kuşların,
Ağlamasına alıştım baykuşların.

Niye hiçbir şey yolunda gitmiyor?
Hiç kimse arkamdan gelmiyor,
Hiç kimse yol göstermiyor,
Görmüyor artık dünya beni,
Kabullenemiyor, kahrediyor.

Artık yazmayacağım sana,
Hep susacağım hep ağlayacağım,
Bir sen olacaksın aklımda,
Bir dokunuşun kanayan yaramda,
Bir hayalin kalacak mısralarımda...
Enes IRAK