korkuluklar arasında yürek pervasız
acımasız yaralar sağım solum sığınak

derin bir nefes yine elindeki tütünden
medet ummadın zamandan zaman örseledi

kıtlık vardı durağın sonundaki beyaz vadide
nehirler ters aktı kuşlar ötmedi fidanlar yeşermedi...

saatlere bakılmadı artık zaman umursanmadı
ayaklarımız hep geri geri adımlarla geriledi

bedenimiz masumiyetiyle vedalaştı loş ışıklar altında
saçlarımız eskisi kadar parlak parlak etkilemedi

yüzümüzdeki sayısız çizgide andık hep geçmişimizi
yaşımızı bizi bir kez daha dondurdu, kılpayı kurtulduk depresyonlardan

çocuktuk üşüdük insandık büzüştük yaşlıydık uyuştuk
biz insanlığın her adımında bile bile geriledik anlamadık...

balta girmemiş düşlerimiz vardı yarınların habercisi
bizim bekçilerimiz olmadı hayatta korumalarımız

düşlerimiz hayallerimiz sevgilerimiz sözlerimiz taştı.
hayatımıza sığdıramadık hep son olduk ve sonunda ölüydük...