Bir gün öğle uzaklara gitmek ,istiiyordum ki bilemessin,tıpkı senin yanına geldiğimdeki gibi mavi bir telaş sarıyor beni,sen güzel prenses sen bir kale gibi, girmek imkansız Gönül kapısında,al beni içeri,sen ismini sayıkladıgım gülen yüzlü prenses nes .Kala kaldım bir ipin ucunda eimde senden aldıgım gtiramın feryad eden ersesini, duyupta halen nesnel yada somut yarımla albeni içine ilk atışın olayım.,Artık bu yeditepeli şehirde kalmak sıkıyor içimi, surlar içine almıyor beni, sızlasam,ağlasam yada ıssız adam olsan fark edermiydi bedeni.
Oysa nasaılda bağlanmıştı bu ersessim, gönlüme, yolu kapamış berfin tanelerini ellerine dökerken ben ,bana gel dediği, sözü yalanmış meğer.meğer çok şey duymuşum ,duygusuzlugun içinde..yok olmuş, gözler ve o gözlerle bakan sesler ,artık güldürmüyormu güleç yüzünü osmana derimki sana sen dağların yordugu kadın sen,demek hiçmi hiç sevmemiş, sevgi selinde yıkananlar arasında göremeyecek olmam üzüyor beni,seni,bizi.Sen ile ben biz olmalıydık....
grkn .erses

Mavi bir telaşta buldum seni yanımda.iyiki varsın orada,kimse dokunmuyor artık sana..
g.e