Çok iyileri, iyileri,
Biraz iyileri, yazdım sana,
Dost defterim.
Bitmesi gerekirdi,
Dolan yaprakların…
Ama ne yazar,
Dünya çirkin, ihtiyar,
Zindanı.. huzuru yıkan,
ahmakların..

Yaradan için sev insanı,
Yarensizlik kederdi….
Göz yummasan, dost hatalara,
Yalnız ederdi..

Acılar çeksem de sevdim,
Bir yandan sevgi ekerken,
Gönlüme hep dostluk dedim..
Onlar menfaatte açtı yelken,
Silgimi aldım, hepsini sildim…

Ruhu yitik dostluğu,
Sildikçe,
Boş kalıyor, ilk sayfalar..
Paylaştıkça, çoktular..
Şimdi…
Sanki hiç yoktular,
Desem... şahit olur,
Gönlümdeki yaralar…
Açtın mı, sımsıcak kucağını,
Can evinden vururlar...

Hep bana derse , dost bildiğin insan,
Kişi yedisinde neyse yetmişinde odur,
Zor olsa da, uzaklaş at yakandan,
Gelecek acılara sigorta, rahatın olur…..

Girdabında ezer bizi, fesat ve kibir,
"İslama göre"çizgileri silik, gafil ümmettin..
Sır maskelerini düşürüyor bir bir,
Yapmacık ve süslü, riyakar samimiyetin...
x
Sildikçe,
Çok iyiler bitti, az iyiler,
Kaldı mı yadigar…
Oysa hepsi iyilerdi..
Çağın insanı ile, nereye kadar….

Bıkmadan gerçek, sevgiler ekeyim,
Silgiler, düşman başına,
Tek çırpınış, ama ne yazar,
Çok iyiler bitti,
Öksüz sevgilerim,
Benimle kaldı naçar,
Dost defterim…
Mayıs 2000/şeker mh.