Mehmet Poyraz KARADAĞLI

Ahh yürek yaram…
Özlemin alev alev yandığı zamanlardayım,
Ve ben umutlarımın sahibini beklemekteyim,
Yüreğiyle, sevdasıyla gelmeli gelecek olan.
Işık olmalı karanlıklarıma,
Yıkmalı hasretin dört duvarını da,
Gelmeli onsuzluğa alışmadan…
Gelmeli…
Mavinin acılarımı kızıla bırakacağı saatlerde,
Yağmurun kırkikindilere dönüşeceği anlarda,
Çığlığımı suskunluğuma ilmiklediğim demlerde,
Yüreğindeki sevgisinin kirlenmişliğini silerek gelmeli…
Ve yüreği, sevdalı mor menekşelerle dolmalı,
Gelerek düşlerimden ayrılık çiçeklerini koparıp atmalı,

Ahh canözüm…
Olmadı gene gelmedin…
Senin kokunu taşıyan ayrılık çiçeklerini gene bana bıraktın
Hadi durma kapat üzerime yalnızlığımı.
Kara kilitleri vur sana ağlayan sesime.
Haydi, güneşimi söndürüp ayrılığını giydir üzerime.
Kendi ellerinle sok beni yalnızlığın koynuna
Senli hasretin avuçlarında uyut beni

Artık senin yokluğuna akacak bütün zaman.
Takvimler yokluğunu anlatacak, aynalar sessiz isyanlarımı...
Düşlerimin şehrine karanlıklar çökecek
Ve ben sensizliğin harında yavaş yavaş eriyeceğim.
Güneşin avuçlarında eriyen bir kar tanesi misali.
Usul usul ve derinden...

Ahh can…
Kan kızılı gözyaşlarımı aşkın imkânsızlığına döküyorum.
Sessiz çığlıklarıma kara kilitler vuruyorum,
Canözüm her şeye inat seni sensizlikte bile seveceğim...
Ve hasretin avuçlarındaki sensizliğimin uykusundayken,
Yüreğimi yüreğinle öperek uyandırmanı bekleyeceğim…

______________Saklı Düşlerim …