Mehmet Poyraz KAARADAĞLI

Ahh yürek yaram…
Birikti gözümde senli yaşlar,
Yanardağdan boşalan lav misali…
Yakarak ve yıkarak…
Gözlerimden yüreğime akıyor
Yutuyor yüreğimin deli dalgaları
Kan kızılı lav misali gözyaşlarımı

Ahh can…
Bütün sabrımı göğsüme çengelleyip, seni beklerken
her defasında şahlanan senli özlemlerimi uyuttum
Uyuttum uyutmasında…
Yüreğimi lavlarla sardım,
Bütün sensiz düşlerimi kırdım,
Sen gene yoksun…
Ve kaldı senli hicranların kıskacında yüreğim…

Ah bahtsız yüreğim…
Biliyorum,
Sevdin onu, ölüm olsada sevdin
Uğruna can verecek kadar sevdin
Onun sana gelmeyeceğini bile bile sevdin
O kendi karanlıklarında artık…

Hadi yüreğim, sustur içindeki sevgilinin sesini,
Gene bilinmezlerin kara fanusuna kapa kendini,
Ve kendini seviden yoksun sessiz çığlıklara sal…
Sevdana olan ahınla, eyvahınla…

Hadi ara can suyunun gölgesini,
Zifir karanlığın yamalı libasları içinde…
Ufukların kızılımsı tenine onun ismini yaz.

Hadi gecenin zifir karası karanlığı ile sar,
Bebek edasında sevinin yokluğunu kundakla…
Ve haykır gök kubbeye sevgilinin ismini,
Bir yıldız misali karanlığına ışık olsun diye

Ahh canözüm…
Ah... Sevdamın çilesinden kopan ızdırap çığlığım...
Ah… Okyanus serinliğine bıraktığım küllenmiş yüreğim.
Ah... Sevinin kubbesinden koparılıp çalınan düşlerim.
Ah... Zamanımın dişlileri arasına kaybolan sevdam
Unutmadım, unutamadım seni…
Unutmadım, uçurum çiçeği tadındaki ipeksi sesini.
Ve yüreğime sevdamın harıyla kazdığım,
Gözlerime ise kan kızılı gözyaşımla yazdığım,
İsmini unutamadım…
Ama… Ama sen, Saklı düşlerime bile gelmedin…

_________________Saklı Düşlerim …