Özlüyorum
Eski kalemleri
Ne güzel yazıyordu
O kalemler
Sevgileri, ayrılıkları, özlemleri, umutları
Eski kalemleri özlüyorum
Ne güzel yazıyordu
Ne seviyeli, bir o kadar düzgün
O kalemler yazmak için
Yazmıyordu her şeyi
Yıllarını harcıyordu
O kalemler
Yaşamların kelime oyununda…
O kalemler yaşıyordu her şeyi
Yaşadığını yazıyordu
Örneğin soluyordu havayı
Soğuğun, kışın donduruculuğunu
Hissediyordu bedeninde
O kalemler, o kalemler
Sağlamdı hemde sapasağlam
Kırılmazlardı, bükülmezlerdi
Ne kalemdi o eski kalemler
Neyi yazmazlardı ki
Kimi bir hanın duvarını
Kimisi sokakların kaldırımını
Kimi de bir bayrağın rüzgar beklediğini
Yazardı
O kalemler hiç küsmezlerdi sahiplerine
Çok severlerdi sevdiklerini
Ölürcesine sahip çıkarlardı sevdiklerine, sevdalarına…
Ah o kalemler, o kalemler…
Ah o kalemler, o kalemler
O kalemler yazmak için yaratılmışlardı
İyiyi, kötüyü, çirkini, güzeli…
O kalemler,
Kimi zaman el üstünde tutulurdu
Kimi zaman sürgün edilirdi yurtlarından
Çok yabancı oldukları kelimeler ülkesine…
O kalemleri özlüyorum, eski kalemleri
O kalemler kurumayan pınardılar
Akardılar hiç durmadan susuz topraklara
O kalemler ne kalemlerdi
O kalemler, tükenmez kalemlerdi
O kalemler mürekkebi bitmeyen
Tükenmez kalemlerdi….