Bu vatan uğruna canın verenler…
Karanfil misali toprağa düşenler…
“Halkım” diyen tertemiz gençler…
Kaç karanfil yok oldu? Onu unuttum.

Özü bir, sözü bir koca yiğitler…
Vatan için ölen küçük bedenler…
Bu topraktan çıkıp gelecekler
Kaç karanfil yok oldu? Onu unuttum.

Suçluydu onların sanki her biri…
Görmekti suçları tek geleceği…
Peşlerinden ağıt yaktı anneleri…
Kaç karanfil yok oldu? Onu unuttum.

Sayıları çoktu, ben sayamadım…
Her biri bir candı, doyamadım…
Bilgi donanmışlardı, kıyamadım…
Kaç karanfil yok oldu? Onu unuttum.

Aylardan eylüldü, koptu fırtına…
Her biri düştü, ayrı bir yana…
Zindanlar ağladı, sağır duvara…
Kaç karanfil yok oldu? Onu unuttum


Mevsim kış, ilkbahara çok vardı…
Her biri bir nefer arttı, çoğaldı…
İnledi dağlarda kurşun, ağladı…
Kaç karanfil yok oldu? Onu unuttum.

Hasan GENÇAY