İbrahim-i hanifâ, terk-i diyâr eyledi.
Hakkın ayetlerini doğrulukla söyledi.

Hicret etti Mısıra, Nemrudun inadından.
Beklediği bir haber, kuşların kanadından.

Eşi Sare bir türlü anne olamıyordu.
Evlât hasreti ile yanıp tutuşuyordu.

Nedimesi Hacerle, evlendirdi Nebi’yi.
Sareye muştuladı İsmail-i sabi’yi.

İsmailin doğumu, Muharremin onunda.
Kıskançlık krizine girdi Sare sonunda.

İsmaille Hacer’i alıp düştü yollara.
Üzüntüyle yol aldı, tutunacak dallara.

Kâbe-i muazzama meskeni olacaktı.
İsmail’in yüzünden zemzemler dolacaktı.

İki cihân Güneşi İsmailin soyundan.
Ayırmasın bizleri müminlerin boyundan.

Sare’nin yaşı geçti, Yaratan emreyledi.
İshak’ın doğumunu melâike söyledi.

Evlâdın hasretini yıllarca taşımıştı.
Şükrederek rabbine, mutluluk yaşamıştı.

İshakın nesilleri beni israil kavmi.
Azgın milletler kavmi tarihte adı sami.

Yalan, bozgun, iftira, korkaklık onlardaydı.
Allahın gazabıyla yüzleri maymundaydı.

Meryem oğlu Mesihi tasdik ederdi Yahya.
Duymadı yahudiler göklere erdi sayha.

Yahya’ya düşman olan kralın karısıydı.
Cehennem-i zümerâ şeytanın yarısıydı.

Kızını kocasına peşkeş çekti anında.
Yahyanın kellesini kestirdiler sonunda.

Yüce Rabbim bir kavmi belâ etti onlara.
Azab yakındır artık yaklaştılar sonlara.





....................................Kardelen26