Hatırlıyorum!
Aya el uzatmayı severdin kimi geceler.
Dokunaklı sözler söylerdin,
dokunma duygusuyla
doya doya.
Dilimize doladığımız kitaplardaki,
gelecek rüzgarı döndürürdü
aşkımızın değirmenini.
Dağlarımızı dağarcıklarıyla dağlayanların,
düş bombalarını patlatırdık
şampanya niyetine.
Aşererdik mitosların meyvelerine,
hüznümle sevincin arasında
göbekbağıyken kenetlenen
ellerimiz.

Ne zaman "diyalektik" diye diye
kendini kıstıran birini görsek,
gönül gözümüze dolan yaşlarla sulardık
beynimizdeki bahçeleri.
Sorular serptikçe yaramıza,
"sevda sözleri" döllerdi dilimizi.
Aşkımızın romantik cinnetiyle,
eşiğimize bırakılan bebekmiş gibi
bakardık gözlerimize.
Nasıl şişerse taşlığında orfoz,
öylece şişerdik yüreklerimizde.
Hele hele "hey eloğlu metin ol"
dercesine okuduğun şiirler,
fesleğen gibi kokardı her yanımda.
Şiirlerin şavkı vururdu şehvetimize.
Yıldız kaymasına değil,
göz kaymasınaydı itibarımız.
Unutmadım!
(OMAYRA MAY)