20
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2519
Okunma

Kapanırken ömrümüzdeki son perde,
Düşünürüm içimdeki çocuk nerde?
Bir buruk tebessüm kalır o hatıradan,
Arar dururum onu yitirdiğim yerde.
Kulağımdadır hala o şen kahkaha,
Rüyalarım ermedi daha sabaha,
En masum haliyle yalvaran,Allah’a,
O aydınlık yürekli,o çocuk nerde?
Hangi rüzgar götürdü kuyruklu uçurtmamı?
Kim sakladı mor beyaz çizgili topacımı?
Artık annem de yok kim paylaşır acımı?
Gözleri öksüz bakan o çocuk nerde?
Kısacıkmış meğer ömrün altın yılları,
Kuruyup da kalırmış körpe dalları,
Şimdi dikenler sarmış geçtiğim yolları,
Sessizce kaybolan o çocuk nerde?
Cevat Aras