[ italik


Yoksun;
Karanlığın çöktüğü sokaklarda
Gücümü tüketen içimi kemiren bir yalnızlık
Üstüme çöken susmuscasına ağlayamadığım
Yalnızlık

hazan mevsiminde hüzün yapraklarının sararması gibi

Ne kadar acı
Küçücük ısığıyla karanlığı aydınlatmaya çalışan
Bir sokak lambası gibi
İçimdeki karanlığa yalnızlıkta yaşayabilmek için
Etrafıma ışık sacmaya umut etmeye
Belki bir gün dönersin diye
Gücüm yok

akıp giden zamanda acılarımı dindirmeye

Dönmedin;
Yine yalnızım sensizim sensizliğin koylarında
Hayalin yanımda anılar gözümün önünde
Uzanıp tutarım diye bir umut tetikliyor içimi
Nafile parçalanışlarım
Senin hayalinin bile derman olamadığı yalnızlık
Karanlıkta yolumu buldurtmayan
Işık aramama bile neden bırakmayan yalnızlık

başkasının ışığında beni yaşatmayan yalnızlık

Keşke;
Keşke diyeceğim hayatımda pişmanlık duyacağım anlar
Özgür bir kuşun yükselişi gibi uçup gitseydi
Gökyüzüne bir sigara dumanı gibi yol alsaydı
Gecenin tükenmeyen karanlığında kaybolduğu gibi
Kayboldum seninle olan karanlıkta
Son pişmanlığın bile fayda etmediğini
Anladığımda........

Vkeskin