Bir ay ışığı olsam ıssızda
karanlıkları aydınlatsam
akıp gitsem dereler boyu nazlı bir su gibi
yalnızlıklar yıkasam, sevgisizlikler, mutsuzluklar
her gece kapısı kapalı evlere düşsem
pencerelere, karanlık düşlere, küs yüreklere düşsem
uzanıp öpsem incinmiş kirpikleri,
kanayan yürekleri sarsam
sonra toplayıp bulutları gözlerime ağlasam...

Sevdalı bir bulut olsam ıssızda!
yağmurun yağmadığı ülkelere billurdan damlalar döksem
sel olup götürsem acıları yüreklerden
silsem yeryüzünde yalanları, kinleri, kötülükleri .
geride sevinçler bıraksam sadece, sevgiler, mutluluklar
güzel duygular bıraksam dostluğa yaraşan
akıp gitsem nehirler, denizler, okyanuslar boyu sonsuza

Bir rüzgar olsam ıssızda!
parklara essem sevindirsem çocukları
uçurtmalar havalandırsam mavilere,
gül kokuları savursam dört bir yana
güneşi çağırsam her üşüdüğünde çocuklar
her bayram dudaklarda gülücük
avuçlarda sevinç
her sabah bolluk dağıtsa güvercinlerim
yoksul mahalle çocuklarına
uzanıp öpsem utangaç kara gözlerinden bin defa...



Bir bahar başlasa yeşil
bir yol çiçeği gibi küs ve yorgun
yaslasam başımı omuzuna dağların
bu üzgün ve kederli yüreği alıp avuçlarıma
ağlasam
nazlı bir çocuk avuçlarına saklasa gözyaşlarımı
uzanıp uyusam incinmiş kirpiklerine
bir daha uyanmasam...
hiç uyanmasam.