Kim bir çift göz olur,
sana bakan,tek bir yürek, tek bir mercek
dalga dalga yayılan...

Kim sessiz bir nida olur,
sensizliğin rıhtımında,
çığlık çığlığa sana uLaşan...

Kim ılık bir rüzgar olup eserken

saçlarında,
poyraz olup savurur
sana çıkan yolların,

tüm kaldırımlarını.

Kim çisil çisil bir yağmurken öyle hafiften,
sel olup boğulur
yokluğunda.

Kim masmavi bir gökyüzüyken suskunluğunda,
şimşek olup akar yalnızlığında...

Kim alır sürükler seni,
derme çatma bir sandalda en engin suların,
sahile olan kilometrelerce uzağında...

bir çift kürekle...

Kim ağustosun en sıcağında,
kar ayazı,

şubatın soğuğunda meltem rüzgarı estirir,
sadece sana ait ,
sana dair olan mısralarda...

Her esintisi senden gelen
ya da sana giden tüm fırtınalarda,

söyle,
söyle,
söyle,

kim sevebilir seni,
böylesine çıkmaz

ve olumsuzlukların en ortasında...

6 şubat 2008/17.43 de kaleme aldığım bir şiirim...

NİLGÜN...