Mayda için...

Birileri uçmaya başlarsa sen de yürümelisin derdi annem
Adımlarımla çizip kendimi bulacağım dünyaya doğru
Uzun değildi yaşadığımıız sokak, yol sonu deniz başı

Her bitirişimde ezip geçtiğim yolları saatler İstanbul çalardı

Bir dans mı tutuyorum dünyayla kendime gülünç, yoz
Yaş yirmiye dayandı şimdi, bir ödül değil anne dondurma
Cadde bitince belli belirsiz ziller çalar ya belli belrisiz bir deli bakış
Erken paslanmış renklerim de, kokulu demir çürük vanilya
Aynı yeknesak aynı yılışık penceresinde kral duruşlu dünya

Ve annem yine dedi:
Dilinden uçan sözcük uyandırdı beni
"Dondurmaya dikkat et, doktora götüremem seni"

Şu düşündüğünü bir daha düşün, bak şuna bir

Ateş tüneli hayat, serinleyemem, yaşamak isteyen kim ki
Anna baba geçmişteki dondurmalar cayır cayır yanıyor şimdi
Çok düştüm çok kırıldım öğrendim bir şeyi
Bir fotoğraf: Bir çocukluk bir dondurma anne-baba
Yeniden getirilemez oysa gönlümün mazisi

Gidin; tüm saatler İstanbul çalıyor şimdi