Yoruldum bir yaprak gibi sokaktan sokağa savrulmaktan
Çınar gibi içi oyuk acı yarısı içim
Yarımlıklarım anlatılmamış masallarda uçuyor
Oyuncaklarım ölüm damlası
Geçmiş neden bırakmaz ki insanın içini
Akvaryum sanki dünya
Umutlarımsa balık taneciği
Camlara vurana kadar sınırsız özgür
Vurunca kırık kanadım üstüme yağıyor
Sevda okul bahçelerimdeki banklarda saklı
El izlerim onun dokunduğu her adımı okşamakta
Ruhuma iz bırakıyor camlardaki yalnızlık izlerim
Dışarının karanlığı içime damlıyor
Hala durur mu bilmem çocuklumun penceresi yerinde
Gözyaşlarımdan delinen kısımları pansuman bağlamışmıdır acaba
Babamın ayak sesi geliyor mudur akşamları
Koşuyor mudur bir çocuk gelmeyeceğini bile bile
Yüreğine dokunan suskunluk çığlıklarında
İçin için ağlıyor mudur bir köşe başında
Hüzünlerini simsiyah gözlerinde toplamışmıdır
Yaslanmaya çalışıyor mudur annesinin okşamadığı saçlarını duvara
Bakıyor mudur hüzün nehrinin akışına
Kâğıttan hayalleri olmayan kızağında kayıyor mudur yaşamın yağan karında
Beşiğini sallamayan eller hala yok mudur yerinde
Hala okşuyor mudur ölüm saçlarını
Kimse duymuyor mudur çığlıklarını yine
Ardına bile bakmıyor mudur her giden
Oyuncaktan masallar mıdır yaşadıkları
Bir yokmuş bir yokmuş diye başlayan
Hep yok olan