Gittiğim yere geliyorsun
Işıdıkça gözlerin
Tehlikeye dönüşüyor nükleer
Kaçışım yok ki kurtuluşum olsun
Bak/ışınla eriyorum
Her gün biraz daha beter...



Tepemdeki hırçın güneş
Durgun gölünde zamanın
Kabaran hüzün böldü şiiri ikiye
Yağmurla fışkıran bereket
Gölgesine sığındığım çiçek şemsiye



Yastığımda devinen güzel
Okşadığım saç ipek/ten
Yumuşacık ve sımsıcak elimdeki el
Neredesin şimdi gerçekten
Sesim sesini çekerken sevdim seni
Billûr gözlerin gözlerimde erircesine...




-II-



Sevmek belki de gerdanından
Bir demet kır çiçeği koklamaktır
Gün doğarken belki de
Yaban gülü toplamaktır...



Geçmektir yangın alanını
Koşarak bir ormanın içinden
O kasıp kavuran ateşi
Duyumsamaktır yüreğinde...



Ah bu kurumuş ağaçlar
Bu küle dönmüş toprak
Canhıraş ölümler gördü
Sevmek işte ondan beter
Bir ölüp bin kez dirilmektir...



Sevmek özgür olmaktır düş boyu
Belki bir şarkının batmasıdır
Hançerleşmiş nağmelerince
Ruhu uçmuş bir tene inceden ince
Akşam üstü bir avuç serçe
Dönüşürken düşlerinde sevince...



Şaban AKTAŞ
26.04.2001




AGSS SERİSİ