Bir zamanlar bir evim vardı benimde
Çocukların neşe çığlıkları arasında sokağa
Sıcak aşın kokusu vururdu tüten bacasında
Bir gün karalanet vurup aşk acısı sardığında
Uzaklara kaçtım Çok uzaklara
Herşeyi gömdüm birbir yüreğimin en ücrasına
kulaklarımı gözlerimi hisselerimi kapattım ona
değerlerime tüm hatıralara
Uykulara küstüm yıllarca
rüyalarda gelmesin diye
bir hayat oldu yaşanan Göçebe
Hep sakladım vedaları sessizliğe
Gece yarılarında saatler onikiyi vurduğunda
bıraktım elvedalarımı karanlığa
kaçtıkça kovalayan bir sevda
kaçtıkça kovalayan bir ben
Gölgemin içinde saklanan
her daim valizimde damlayan kan damlası
Sessiz vadalarda kalan yürek yakarışları
bendini yıkmaya çalışan bir ırmak Gözlerimde
içinde boğulan sen ben hayat
saklarım ırmağımı yağmur damlalarına
salıverdiğimde onlara karışıp bir daha gelmiyesin diye