Uyan Ürdün, uyan Lübnan!
Haydi aç gözlerini ey Suudi Arabistan!
Uyan Türkiye!
Uyan Libya, uyan İran!
Haydi uyan Azerbaycan!
Bir Filistin’linin yerine koy kendini bir an!

Akan kan değil!
Akan, kaybolan; merhamet, insanlık!
Kaybolan; barış, kardeşlik!
Hedef olan İslam!
Her yanı sarmakta karanlık!

Neden uyanmıyorsunuz? Neden?!
Yüreklerinize ne oldu?!
Duygularınız mı tükendi?!
Cesaretiniz mi kayboldu?!
Yok yere kefene sarılıyor yüzlerce beden!

Babalar tutuklu, babalar şehit!
Annelerin feryatlarını duymuyor musunuz?!
Haydi uyanın!
İnancınız, ruhunuz dirilsin!
Ellerinden alınan özgürlük adına,
Yüzlerce açmayan goncalar soldu,
Solacaklara güneş verilsin!

Hainler yapıyor yapacağını!
Kardeşlerim ateşler içinde,
Ölüm yağıyor hayatlarına!
Zulüm doğranıyor aşlarına!
Bir Samet kadar, bir Tarık kadar olsun yüreğiniz!
Çıkarlarınız uğruna susmayın!
Bu gidişle bir gün sizin de devrilir direğiniz!

Onlar her sabaha zulümle, korkuyla uyanırken
Ne olur, sizler de uyanın artık!
Açlık, yokluk bir yanda, acıyla yaşıyor her can!
Neden kovuluyor kendi evinden?!
Neden akıyor durmadan kan!

Ah, Görmüyor musunuz, Kederli Kudüs!
Yanıyor Batı Şeria, Gazze,
Hüzünlü Mescid-i Aksa!
Allah’ım, bitsin bu çile, bitsin bu acı!
Filistin’de yine çiçekler büyüse,yine güller koksa!
Hazreti Peygamber inciniyor yoksa!

Sizler olamıyorsunuz!
Ah, keşke ben onların yaralarına sürülecek merhem olsam,
Onlara verilecek bir damla serum,
Bir yudum su, bir lokma aş olsam!
Ey Allah’ım,
İslam alemini uyandıracak bir sihir,
Ya da, O koca yürekli küçük ellerin sapanında taş olsam!

Miyaser GÜLŞEN