Şair şiir yazar, amaç okunmasıdır.
Bazense bir gönle dokunmasıdır.
Ben ne şairim şiiri yazacak,
Ne de maşukum şiir yazdıracak.
Hele de sen gittikten sonra…..
Önce bir fidan belirmişti gönül bahçemde,
Güneş gördü yeşerdi seninle.
Köksüzmüş meğer,
Dalları Mahşere uzansa bile.
Güneş olunca bir anlık,
Çöküverdi ortalığa karanlık.
Mahşer’e uzanan dallar kurudu.
Evet:sebep senin gidişindir.
Sonuç:bahçeyi perişan edişindir.
Sen gittin ya,
Sanma ki bende bittin,
Karmaşık duygularla bıraktın beni,
Mecnun edip gönülden yaktın beni.
Mümkün olsaydı seni sevmemişe dönmek,
Dönerdim diyemem.
Çünkü başkasını artık sevemem.
Sen gittin ya,
Sen,sana vuslatı imkansız ettin,
Belki beni sevmeyi bilmez bildin.
Ağlasam gözyaşımı silmez bildin.
Ve gelmeden gittin.
Sadece sen değil,
Gidişinle, mutlu olduğum her an gitti.
Bir de ,sanki damarımda kan gitti.
Sen gittin ya,
Ne sana ne başkasına kızmam bil..
Sen gittin ya,
Ne sana ne başkasına şiir yazmam bil….

Merol