Ne olsam tükettin beni…

Ben ateş oldum sen su
Külleri yanıyor içimde artık
Ben hıçkırık oldum sen avuntu
Gözyaşı donuyor gözümde artık

Ne kadar gerçeksen o kadar yalandın
Kendini hep imkansızlığına inandırdın
Sen zamana ihtiyacın olduğunu söylerken
Benim sana muhtaçlığımı çiğneyip gittin
Beni sevdasız zamanlara mahkum ettin
Ben aşk oldum, sen tükettin…

Ne olsam tükettin beni…

Sen benim her şeyim olmuşken
Ben senin için hiç yoktum
Benliğim ayak izlerinde kaybolmuşken
Sen bana bir adım atmaya korktun
Korkunun bedelini hep ben ödedim
Her saniye biraz daha yalnız kalan aşkımı
Paslanmış bıçakla yüreğime işledim
Ve sen hep uzaktan seyrettin
Ben biz oldum, sen tükettin…

Ne olsam tükettin beni…

Hayatta olmakla olmamak arasındayım
Yüzümü kayıp ilanlarında ara
Yaşamla ölümün ortasındayım
Bil ki kapanmayacak açtığın yara
Beni senin olan her şeyden mahrum ettin
Ellerin…saçların…gözlerin…
Ve beni sığdıramadığın taş yüreğinle
Ben sen oldum, sen tükettin…


EMRE AKTÜRK