Medine Gülsün

Kokladım toprağını
Medine gülsün
Medine gülsün
Kokladın toprağını

Kokladım toprağını
Ay öper her gece
Sende çözülür en karanlık bilmece
Bir bahtiyar şehirsin Medine
Gönle yar şehirsin Medine

Şifa bildim rüzğarını
İlaç sende Medine
Bu hasret dinsin sende
Geldim sana Medine
Yüz sürdüm toprağına

Anladım sendeki sırrı Medine
Hep mü’min kalacaksın Medine
En kör gözler ışığı görecek sende
Işığın kaynağı seçilmişsin Medine
Bir ışık ki, ışıkların en berrağı… 
Sende aşkın hiç sönmeyen çerağı
Medine gülsün

İlaç sende Medine
Bu hasret dinsin sende
Geldim sana Medine
Yüz sürdüm toprağına


Cennet -ül Bakide
Nur saçan yıldızlar …
Cennetül Baki bir gök yüzü
Gök yüzü bir kitap burası Medine
Şehirlerin en hası Medine
Medine gülsün

İlaç sende Medine
Bu hasret dinsin sende
Geldim sana Medine
Yüz sürdüm toprağına

En maviliğinde göklerin şimdi buluttan o şemsiye…
Bu da ben veysele ondan kalan bir hediye
Nereye serdi seccadesini söylesin şimdi toprak
Medine güzelsin Medine pak

İlaç sende Medine
Bu hasret dinsin sende
Geldim sana Medine
Yüz sürdüm toprağına

Uzandım kucağına
Medinede Nil gönül çölüme
Dünyama güneş şehir bu Medine …
Karanlık bile büyüttü gönlümü Medinede
Hasret kül etti gönlümü Medinede
Medine gülsün

İlaç sende Medine
Bu hasret diner sende
İşte vuslat saati unutulmuş çoluk çocuk...
Bir musadır şimdi gönül Tur dağında
Ateş üstüne ateş bir sevinç içini yakan
Uçarak basılır toprağına Medine’nin ...
Medine gül

Bir gece vakti basmıştım toprağına Medine
Gece mi gündüz mü bu Allah’ım
Bu nurlu gecenin şerbet tadı
Ebedi kalacak gönlümün dudaklarında
Medine gül

İlaç sende Medine 
Bu hasret dinsin sende
Geldim sana Medine
Yüz sürdüm toprağına

Kokladım gül gibi
Koşuda gönül yeşil türbeye
Gözlerim bir biriyle yarışta
Bir nur yeşil türbe öyle bir an ki
Cennetteyim kevser sanki
Karşımda cenetül baki mezarlığı
Onda Kevserin misafirleri
Onda gönül erleri
Onda güneşin askerleri
Medine gül

İlaç sende Medine
Bu hasret dinsin sende
Geldim sana Medine
Yüz sürdüm toprağına

Rasul’ün gül kokusu geldi uzaktan
Medine gül
Medine gül

Yandı bu veysel günlerdir
Medine gül
Bu günler ne gül günlerdir Allah’ım
Gül olur bu ateşte yanan
Asrın Veyseli olur…
İnandım tek cennette söner bu  hasret ateşi
Dünya gözüyle görmek varmış o güneşi
Medine gül

Veysele bir hırka ondan geri kalan
Bahtına küssün geri kalan
Kendini her meleğin kucağına bırak gönlüm
Kızgın kumlara bile seccadesi mi diye bak gönlüm
Her kum taneciğinden onun selamını duy gönlüm
Bu kumların dostluğunun sıcaklığına başını koy gönlüm
Şimdi onu gören yaşlı bir ağaç ara
Medine gül
Geç kalmış benin gibi saçını başını yoluyor bak şu rüzğara
Medine gül
Dünya gözüyle görmeyen kırsın otuz iki dişini
“Dünya gözüyle görmedi güneşini"
Kırdı otuz iki dişini ...
Veysel olan nasıl çeksin bu hasretin fişini 
Dünyada bir başka yer  yok ki söndüren bu hasretin ateşini
Medine gül

İlaç sende Medine
Nereye baksam içimde ona hasret

Düşsem toprağına
Mezarıma da bulunsa toprağında bir yer
Toprağı ışık saçan Medine
Gül kokunda uyusa mezarım…

Yüz sürdüm toprağına Medine
Bir kutlu zamanda
Dinmedi hasret
Medine Halime’nin şehridir…
Medine gül
Anne şehirdir nurlu güneşe
Güzel şehirdir Medine
Sütten nehirdir Medine…
Veyselin gül hırkayı kokladığı gibi kokladım Medineyi
Dinse ya bir nebze hasret acısı
Bende belirdi kahreden ayrılık sancısı
Medine gül

Rüzgar gülü gösterir Medine burası
Medine gül
Koşarak gelen bahar gönle
Medine gül
Bu taşlardan duyulan sanma boş sözdür
O gül yüzü görmüş bahtiyar bu kayalar
Geceyi yırtan şu yıldızlar bahtiyar
O mutlu günlerden sırlar biliyor bahtiyar bu toprak

İçimde birikti coşku
Medine gül
Gül açar her an
Medine gül
Kovalanır uykular artık
Saat aşka ayarlı tık tık

Göremezsin karanlığı hiç güneşse canan
Medine canan
Saat aşka ayarlı tık tık