10
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1314
Okunma
söndür bir bir tüm ışıkları
yıldızları ince beline kuşan
rafa kaldır yosun tutmuş aşkları
akar mı sence tersine zaman
doldur meyle delice koşan ırmakları
öyle yaksın kanın ki düşünmekten usan
umut dokur halı diye minik parmakları
buz tutmuş istanbul mu boğazımda duran
denizi köpürtürken ürkütme martıları
hâlâ usta kaptan olmak istiyorsan
bilmez misin fazla tartar sevenlerin tartıları
kız kulesine sor inanmıyorsan
soldur bütün gam çiçeklerini
arın savaşlardan intikam kusan
sonraki kuyruklu yıldıza bırak dileklerini
yufka yürekli bir diktatördü sevdan
İSTİSNA (10 Mart 2007, Karaköy – Kadıköy vapuru)
İstisnalar kaideyi bozar.
(önceki şiir: “kemik erimesi”)