Varsa bunca hüzün, gülen yüzlerde
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar
Bu gün korku hâkim, telaş gözlerde
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar

Yitiyorsa ömür, güzelim günler
Sefil geçiyorsa, bütün öğünler
Beş kişiyle ise, artık düğünler
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar

Halk dikemiyorsa, sökük yırtığı
Aşı oluyorsa, pazar artığı
Bulamıyorsa tek, ekmek kırtığı
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar

Siftahsız dükkânda, duruluyorsa
Açılmaz kilitler vuruluyorsa
Emeğe kapanlar kuruluyorsa
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar

Ülkemin varlığı satılıyorsa
Yalana imzalar atılıyorsa
Kül üstü kızıl kor katılıyorsa
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar

Yastık altı deyip ona göz takan
Kendi varlığına kör kütük bakan
Dediğini bilmez, biricik bakan
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar

Biri çıkıp Ankara’yı soyarmış
Çevre ile gözlerini boyarmış
Develeri hamutuyla koyarmış
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar

Çoğaltmak mümkündür, olan biteni
Gayri var sen düşün, senden yiteni
Sen seçmedin mi ki, bugün öteni
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar

Cemil de kendince, bir garip yazar
O da sizin gibi, zalime kızar
Gün gelir “zor” elbet, oyunu bozar
De! ben mi yarattım, söyleyin dostlar

Cemil YILDIZ
25.12.2008