Yüzümde silinmez bir tabakam
Gözümde hala dağlarımın çiçeği
Ben ne sümbül koklayabildim
Ne nergisi tanıdım
Çocukluğumun ilkelliğinde

Yamyam olmuş duygularım
Ailesel bağrışlarda
Ne ruh buldu o çıkamadığım
Dağların doruklarında
Ne de inanca erdi
Herkesin inandığı inançlarda
Ve uzadıkça uzanan dipsiz bir girdap
Beni aldı götürdü isyan dağına
Bir çiçek aradım
Bulduklarım ruhsuz kokusuz
Bir sulak arazide yetiştirmeyi istedim
Çoraklaştı her yanım
Ne inandım
Ne inanabildim
Ve hasretim dağlara inat dorukları aştı, aştı…
Vardı gitti uzak illere benimle beraber
Ve yasaklı günlerime gelen sıkıyönetim
Sıkıyönetimler hala devam etmekte
Konuşmalarıma hala gem vurmalardayım
Yürüyüşlerimde hala takip kuşkusu
Kapılarımda hala polis sirenleri
Ben onların o zamanki biçimlerindeyim.
Ya şimdilerde
Tele kulaklarla
Da
Bana
Oto sansür uygulamalardalar
Kullandığım teknolojilere
Ulaşamadıklarımla
Konuşmalarımı da
Bana yasak getiriyorlar.

Ben nasıl özlemem çocukluğumun o çiçeklerini
Beni dinlemeyen sadece kokan, koklatan kendilerini
Bana yasak getirmeyen koca koca kayaları
Kayalıkları
Ve insafsızca akıp giden hayatımda
Kuruyan çeşmeleri
Dereleri

Allah bana sabırlar versin
İntiharlara direniyorum.

Teyyar DUMLU