Gardiyan...
Heey! Gardiyan...
Bana biraz aşk ver de başımı döndür,
Bir kaç duman sen ver bana,
Ciğerlerim istiyor,
Ben ne yapayım?
Sana da alıştım bu aralar gardiyan demeye,
Kalbimi sana kelepçelemişim,
Başka ne denir bilmem ki...

Bana bakıp da ağlamayı kes lütfen,
Acı çekmek o kadar zor bir şey değil,
Sadece birini sev,
Sonra da o seni terketsin,
İşte her şey bundan ibaret.
Kalbini mi kırdım yine?
Kusura bakma,
Bu aralar dilime pek hakim olamıyorum da.
Gittiğin günden bu yana,
Kendime bile hakim değilim zaten...

Ahh! Yapma...
Tabii ki kabahat sende değil,
Hata bende dedim ya,
Üzülme artık.
Benim ne haddime sevmek?
Nereden bilebilirdim ki bunu yola çıkarken,
Meğer terkedilmenin etkisiyle buzlanmış yollar,
Yalpalamışım biraz falan derken,
Yuvarlanıvermiş aşkım şarampole.
Dedim ya hata sende değil
Ben kötü bir şöförüm,
Hepsi bu...

Seninle konuşurken öylesine rahatlıyorum ki,
Güzel gözlerine bakmak,
Temmuz’da kendini denizin sularına bırakmak gibi.
Bir saniye,
Saçlarında beyazlar mı çıktı senin?
Ama nasıl olur?
Henüz çok genç değil misin?
Ahh! Kusura bakma gardiyanım,
Yanlış görmüşüm,
Çerçeven tozlanmış birazcık o kadar...
..........Eee, nerde kalmıştık?

- Doğukan İÇİL -
25 Aralık 2008
06:00 / Balıkesir, Savaştepe