Ben:
Yine geldin elime ‘Benle şiir yaz’ dedin
‘İçinde cevherin var, al eline kaz’ dedin
‘Su gibi akacaktır, biz anlaştık söz’ dedin

Kalem;
Yazmaya niyetin yok, hüzünlüsün hüzünlü
Eğer ben yazar isem, şiir olmaz hiç ünlü

Ben:
Bak kenara çekildim, ne istersen yaz kalem
Yazdıkça göreceksin, içerlerim ne âlem
Kasırgayla yıkıldım, kalmadı sur’um kale’m

Kalem:
Duygular sere, serpe, işte bütün varlığın
Yavrucuğun gelmedi, ondandır bu darlığın

Sevdiğin yâd’a düşmüş, anılar kare, kare
Bugün için yanıyor, yüreğin pare, pare
Sen bu kadar üzülme, ben bulurum bir çare

Ben:
Çareyi bulur isen, hemen onu kap getir
Gözümden akan yaşı, ebediyen sen bitir

Kalem:
Yalnız kaldım elinde, kendimce yazıyorum
Sözcükleri yan yana, manalı diziyorum
Çareni bulamıyor, üzgünce geziyorum

Ben:
Bırak kalem bırak sen, aradığın yok bende
Eğer yazmak istersem, bilirsin gözüm sende

Kalem:
Dostların affeylesin, şiir benim eserim
Ruhun çok perişandı, ‘biraz rahatla’ derim
Dağıt bugün efkârın, yarına Allah kerim

Ben:
Yeter sana bu kadar, neler yazdın göreyim
Beğenirler mi bilmem, okurlara sorayım,

22 Aralık 08
Fatma Biber