Asık surat her taraf, katran gibi içimiz;
Tahammül iflas etti ilgisizlik suçumuz.

Gülmeye hasret kaldık güzel söze yabancı;
Öfke içerimizde dindirilmez bir sancı.

Selam verse birisi hakaret gelir bize;
İnsanlar sabit düşman, kin güneşe, yıldıza.

Kalmadı şimdi artık sevgiye kıymet veren;
Yapmacık bile olsa biraz tebessüm lütfen!...


Dünya yaşanmaz olur böyle giderse bir gün;
Arkadaşlık yok artık kardeş kardeşle dargın.

Neşe tohumu sevgi mutludur yüzü gülen;
İçin elvermese de biraz tebessüm lütfen!...

Robotlaştı her insan ne his kaldı ne duygu;
Ne bir selam veren var, ne de etrafa saygı;

Böyle mi olmalıydı insan ki kıymet bilen;
İçin kan ağlasa da biraz tebessüm lütfen!...

Huzura imkan mı var, hayatın girdabında ;
Yaşıyorken rahat yok güzellikler rüyada.

Eller ele sarılsın, gözler bakarken gülen;
Sevgi çiçekler açsın, biraz tebessüm lütfen!..
Mehmet Çiftçi.