sen gittiğin den bir ay sonraydı galiba.
yağmurun kokusuyla girdi içeri bekir.
yılların yorgunluğu var dı belli
bırakıverdi kendini
yanı başımda ki sandalye ye.

üstünde;
hani mahkemeye çıkarken
verdiğin emanet elbise var ya o
bir de ..
’allah kurtarsın’ saati kolunda.

-hoş geldin kardeşim. Dedim.
allah kurtardı ya.
-hamdolsun. Dedi.
dişlerinin arasından tıslayarak çıktı adın.
bilirsin hep kollar,
hep severdi seni....
-Hatice ölünce
oğlunu komşuları evlatlık vermiş galiba.dedim.
biraz takıldı buralarda
balıkçı osman abiye yardım etti bir süre
sonra
yarı açıktaki aliyle
bir kayboldular o kayboluş dedim.
zehra teyze’ye iki aylık borcu mu varmış ne.
kapatayım dedim.
kabul etmedi sağolsun.
helali hoş olsun garibanıma dedi.

kaldırırken sıcak çay bardağını
kulunçlarının sesi geliyordu.
-kal..dedim
biraz misafirim ol.
yok..dedi.
yok ..
düşerler peşime yine
sana da zahmet veriririm.

sonra;
kağıda sarılı üç kök akşam sefası çıkardı
bunu dedi
bunu ona getirmiştim.
bilirsin severdi bu çiçeği
oğlunun yerine koysun istedim
paçalı yı jandarma vurmasaydı eğer
atış talimin de
onu da getirecektim ama....
inşallah dedi
inşallah başka sefere.

kalktı
elimi sıkarken o gücü yok tu.
başını yağmura kaldırdı
çatlak yanaklarından süzüldü sular
hey be koca şair dedi...
hiç böyle süzülü süzülüvermedi be şu yıllar
sımsıkı sarıldı paltosuna
şöyle bir geriye baktı
gözleri doldu..
maltaların soğukluğunu
misafirlikte bırakmak istemiyordu.

güle güle can dostum
yolun açık olsun koca bekir..
coplanan sırtının yüreğin de bıraktığı acıyı
hep içinde taşıyacak tahir....