Umuda sarılmayı öğren ömrüm
güzlere darılmayı
düştüğünde varolmayı
yoksa boğulup gidersin hayatın kirli sularında

kimse anlamadı yüreğine sızan şiirleri
çizdiğin resimleri ışık sızmayan bir bodrumda
duvarda asılı duran göğsü kırık bir sazdan başka…

biri söylesin şimdi ben deli miyim?
buğulu bir iç çekiş mi şiirlerim havada?
kimsenin dönüp bakmadığı, okumadığı

biri söylesin şimdi bir ben miyim,
yaralı bir geyik gibi acısını emen
bir ben miyim kayıp şehirlerin
kayıp sokaklarında arayan yitiklerini
öyle suskun, öyle kırgın ve yorgun

Ah yüreğim!
zebaniler tutmuş yol boylarını
nasıl geçeceksin bu hüzünle
hayatın kıldan ince nazlı yollarını
tutunarak uçurumlara

ah ömrümün duyulmaz çığlığı
tutup hangi dağın ardına gömsem sesimi
oy kerbela’da susuzluğum, oy sarı sızım!
oy gülde hazan, dilde hüzün
oy bıçaklanmış ağıtları yüreğimin
kanayan yaram, sebeb-i çilem

sustum hep
sustum!
sustukça içim kanadı
acılar kalbime sığmıyor artık
.../
hadi susturun şimdi sustura bilirseniz
göğsümden söküp ateşlere fırlattığım kalbimi