Kendine kul köle gördün bizleri
Ah vefasız dünya yalancısın sen...
Kendi hırsımızla vurdun bizleri
Ah vefasız dünya yalancısın sen...

Her neyi sevdimse elimden aldın
Bir gün güldürmedin hep keder saldın
Bir avuç toprağın başıma çaldın
Ah vefasız dünya yalancısın sen...

Vefa yok sefa yok ne biçim sersin
Nice yavruları yetim edersin
Yer konmuş adına herşeyi yersin
Ah vefasız dünya yalancısın sen...

Peşinden koşturup herdem kıvırdın
Çoğunu kendine kula çevirdin
Sultan Süleymanı bile devirdin
Ah vefasız dünya yalancısın sen...

Her zaman yürüdün bir adım önde
Gafil yakalarsan vurursun künde
Darbeni vurursun mutlu bir günde
Ah vefasız dünya yalancısın sen...

Sırt üstü düşüyor sana güvenen
Malım mülküm vardır diye övünen
Sevinenler azdır çoktur dövünen
Ah vefasız dünya yalancısın sen...

Sana bel bağlamak ne işe yarar
İnsan yer yüzünde bir gölge arar
Verdiğini al da, verme hiç zarar
Ah vefasız dünya yalancısın sen...

Cazibeni takıp yordun bizleri
Sabittir kaderde ecel izleri
Emine’nin artık bu son sözleri
Ah vefasız dünya yalancısın sen...

Nermin Aydın