Kimsemin olmadığı bir sabah saatinde
Rahatladığımı hissediyorum
Yapayalnızım
Kimsesizlik belirli belirsiz naralar atıyor içimde
Gözlerimden birkaç damla yaş süzülse de
Pembe yalanlar savuruyorum etrafıma
"Sigaranın dumanı kaçtı" diyorum
İnanmıyorlar...

Titriyorum sabahın ayazıyla
Üzerimde bir tişört
Ve birkaç yerinden yırtık bir kaban dışında
Hiçbir şey yok
Sabahçı kahvelerinden birinin önünde
İçtiğim bir bardak çayla ısınmaya çalışıyorum
"Üşümüyor musun, içeri gelsene" diyorlar
"Benim içim yanıyor" diyorum
İnanmıyorlar...

Gözyaşlarımı akıtıyorum kız arkadaşımın omuzuna
"Artık kaldıramıyorum" diyorum
Esen mutsuzluk rüzgarı
Bütün mumlarımı söndürdü benim
İçimin ateşiyle yanmaz ki onlar
Biliyorum
"Bundan sonra mutluluk bana haram" diyorum
İnanmıyorlar...

Hayat adına yapabileceğim
Fazla bir şey kalmadı
Ama intihar düşüncesini sildim kafamdan
Ve artık gülmüyorum yalandan
Yüzümdeki hayat tasvirini gösteriyorum herkese
Ne olursa olsun
"Ben yaşamayı seviyorum" diyorum
"Seninki de yaşam mı?" diyorlar
İnanmıyorlar...

Ben hala yaşıyor olsam da
Yaşadığıma inanmıyorlar...


18 Aralık 2008
08:30 / Balıkesir, Savaştepe