Dostum
Kül olmuş yangınlar girdabındayım
İs tutan nemli duvarlara mıhlanmışım
Bir ad takılı kaldı göğsümde
Vurgun yemişim
Durulmuşum

Acemi yanım tutuklu
Yorulmuşum

Dostum
Eylül kuşatılmışlığındayım
Parmaklıklar ardında
Hür bırakılmış umutlar
Esaret bedene çökmüş
Sigara yanığı izlerim var
Kerpeten ucunda tırnaklarım
Düşmüşüm dost
Kırılmışım

Tamamı yanmış yar mektubunun
Tamamı yakılmış hoyrat ellerce
Sis basar ya tenhasını sevdanın
Dönmeye yüz tutmuş günler kuşanmışım
Vuslata gebe düşlerim var
Çatılmış kaşlarım
Sıkılmış dişlerim var isyana bilenmiş
Çatlayan dudaklarımdan sızan dizeler biriktirdim yarına
Sevgiliye hatıra kalsın
Gül yüzüne hasret şiirlerim var
Zindan karanlığına
Kırık kalemle yazdığım
Alnı ak şiirler

Dostum
Öfkem sıyrıldı kınından…

29/08/2005 / Kartal

İmdat Özcan