ÇOK MU?

Yalnızlık yakama yapışırken mavimsi gecelerde…
Omzuma saplandı paslı çiviler birer birer.
Gözlerime bakarken riyakâr gözler,
Dost adına saplanırken bağrımın orta yerine kara saplı bir bıçak,
Birlik türküleri yok olurken gecenin en gecesinde,
Şöhrete adım atmışken çocuklar,
Sahte bir yönetmenin peşinde koşarken oyuncular,
Tepinirken beynimde sanatsız sanatçılar,
Boğulurken rahmetin en cılızı engerek gözlerde,
Denizler karaya vururken,
Güller, gül kokacağı yerde kudururken,
Ben hüzün yüklenmişim çok mu?

Sen ey enginlere sığmayan yürek,
Rahmeti aradığın şafak vaktine
Koyu gölgeler düştüğünün farkında mısın?
Denizler boğar adamı…
Demediler mi sana?
Riyakâr sözlerin buruk vaktidir şimdi.
Tamtamlar dans eder notasız çığlıklara
Kuru gürültüde huzur aramanın vakti mi şimdi?
Sen övgüler yazarken hacana bakışlara,
Ben kendimi vermişken bitmeyen yokuşlara,
En kötü günde tutarken dostlar dost elini
Sen neredesin?


Ey dost bakışlı yürek!
Şimdi hüzün vaktidir.
Şimdi erkekçe sözün vaktidir.
Şimdi zil takmış oynuyor,
Gece suratlı dilberler…
Fitne doğuruyorlar doğmamış bedenlere,
Her gün, her an, her saniye
Zehir kusarken derman dağıtan dudaklar,
Yoldaş ararken günahına günahkâr sözler
Ben gecenin kabuğuna çekilmişim.
Ben yıkılmışım,
Ben gölgemde gölgeme saklanmışım
Çok mu?

Elim şakağımda,
Gözlerim uzaklarda
Şaşırdın mı yoksa benim bu halime?
Seni yakınlarda göremedim.
Uzaklarda var mısın?
Dilin hakikat haykırırdı senin
Şimdi duvar mısın?
Yoksa sen de mi bindin
Denizde yüzen hücum botlarına?
Sen de mi karıştın tayfalara?
Kürekçi başı mı oldun?
Neden böyle susarsın
Ey engin yürekli adam?
Yoksa atmacalar mı vurdu
Yeşil vadilerde düşlerini?
Kekremsi havalar çalarken
Mısralara dökülen kelimeler.
Ben denizlerde yakılmışım
Çok mu?