3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
851
Okunma
Yokluğun sancısı başlar yeniden
Yırtık umutlarım soydu da gitti.
Bu son gidiş çok acele, aniden
Vadinde durmadı, caydı da gitti.
Serin sular söndürmezdi közünü
Çatlak ayna güleç görmez yüzünü
Taşa çaldı giderayak sözünü
Nazlı bir avaza uydu da gitti.
Suyu fazla görür oldu kurnalar
Hüznümü resmetti çalan zurnalar
Vakit geldi, katar tuttu turnalar
Pembe hayallerden doydu da gitti.
Hiçbir işi yarı buçuk koymazdı
Her söylenen sözü sözden saymazdı
Ne denilse aldırmazdı, duymazdı
Hayali hasretten saydı da gitti.
Belki talih, belki yazın bu gidiş
Gönlüme ekilen sızın bu gidiş
Hiç olmadı apansızın bu gidiş
Özüm yüreğimi oydu da gitti.
Hayalini gömdü buğulu cama
Yalnızlığı çiviledi yakama
Bülbülün muradı gül ile ama
Beni boynu bükük koydu da gitti.
Zülfikar Yapar Kaleli
Cevap Yaz