Bahar defile şenlik ağaçlar bölgesinde,
Kuş, çoban, yolcu gelir serinler gölgesinde.

Yaz sonu hazan vakti, günler hüzne kasedir,
Gökyüzünde rakseden zenci, baş rakkasedir.

Fırtınalar eserken, bulut başlar ağmaya,
Sonbahar derebeyi girişir tam yağmaya.

Ağır ağır sıcakla, soğuk yer değiştirir,
Sarıya dirense de yeşil artık yenilir.

Sürgünler tutunamaz, hicrana bulaşırlar,
Çaresiz daldan düşer, menzile ulaşırlar.

Yaz ki yeşil ağaçlar kara kuru haliyle,
Bakar kalır serilen, sarı desen halıya.

Gazeller çürüyüp de, karışınca yollara,
Kuşlar da konmaz olur dost bildiği dallara.

Ona ne yolcu uğrar, ne çobanlar tanırlar,
Gölgelenen yaklaşmaz, belki de utanırlar.

En şuh kahkahalarla, rüzgâr alaya alır,
Kış boyu unutulur, kederle yalnız kalır.

Ümitleri olmasa çekemezler bu derdi,
Şüphesiz ki ayrılık, onları mahvederdi.

Yaprak ağaca hasret, ağaç da yapraklara,
Bekleşirler sürer dert; kara düşer, aklara.

Eğirdir
Özcan İşler