-bazı hikayeler birbirine ne çok benziyor. ve kızın bir çocuğu olmuş.
-anlamadım.
-filmi izledim bugün, kızın diyorum, bir çocuğu olmuş, adı elif.
-anladım.
-o kadar zor olmasa gerek.
-ne?
-anlamak.
-niyetin ukalalık edip can sıkmaksa boşa debeleniyorsun. bana müsade.
-defolabilirsin.
-bunu ben söylerim ve söylediğim andan itibaren karşımdakinin yaptığı en iyi şey olur.
-duymaya alışsan iyi olacak öyleyse. yaptığın en iyi şey bu zira, biliyoruz ikimiz de.
..
o kasım akşamı keşke bunlar hiç konuşulmamış olsaydı. içindeki ıssızlığıyla sevdiğim adam, yalnızlığına kaçarken bile anlayışla karşılanabiliyordu. ona bi ev vermiştim, tamamen ona ait, zaman zaman kafasını dinlemek istediğinde dilediğince uzaklaşabileceği. ev’ini bırakıp gittin sevgilim.
ben bir akşam alacasında şehrin en işlek durağında kulağına fısıldadığım gibiyim hala:
-çabuk olalım sevgili, eve geç kalacaksın.
-benim evim sensin sevgilim