1
O gün Selçuk
Bir elinde kağıt
Diğer elinde kalbiyle yanıma geldi
Sevginin resmini çizmemi istedi
Yan komşunun oğlu
Henüz beş yaşına bile basmamış
Sarı kafalı
Ufak tefek
Çelimsiz bir vücudu vardı
Meraktan kocaman gözlerini açınca
Uzun kirpikleri muzip,hoş ve gölgeli bir edayla bakardı
Tek çocuk olmanın verdiği şımarıklık
Onda mahçup ve ne güzel kokardı.


2
Kalemimi her oynatışımda
Ya da her fırça vuruşunda içe dönüşlerimi;
Savrulan yüreğimin kelebek anteni misali sevgi arayışlarını
Nasıl resmin gözlerine yerleştirebilirdim!
Mavi perdeli cam
Sicim gibi yağan yağmurda ıslanırken
Yaşamı gözden kaçırmadan
Ve işin güzelliğini,doğasını bozmadan...


3
Yıkıcı değil yapıcı
Öyle duru,güzel ,acısız
Problemi-çözüm yapan
Yerinde sağlam
Her yere yakışan...
Kan akışımın haritası.


Yansımaları,yolları olan
Uzun-sürekli çizgilinin yanında
Kısa-kesik beyaz boyalı...
Dönemeçleri vardı,kıvrıla kıvrıla
Ve bazen düz akan
Hissedilen
Yaşanan
Gören gözlerin farkındalığında
Ama gizli
Ama açıktan...


4
Sevgi su idi
Sevgi ateşti
Sevgi topraktı
Sevgi rüzgardı
Sevgi Ezgi’ydi
Beşinci element
Altıncı boyutta


5
Eksik güzeli değil
Eksik güzellikleri değil
Her şeyin üstünde
Yüreği katıksız mavi
Yüreği mis üzümü
Ve has
Kır çiçekleri kokan insanı anlatmalıydı
Sabahı hatırlatmalıydı
Bir bardak yağmur suyunda
Yudum yudum
İnsanca.

Sevilay Karaman/nisan1996