Mehmet Poyraz KARADAĞLI

Bir hasret kaplıyor yüreğimi.
Alev alev yüreğimi yakan hasret
İçimdeki senli boşluğun hasreti cann,
Yâda… Yâda var olup ta, senin göremediğin hasret...

Beyazın saflığındaki hasret
Pembenin yumuşaklığındaki hasret
Siyahın olgunluğundaki hasret
Kırmızının o içe sığmazlığını taşıyan hasret
Ve… Ve maviyi ta yüreğimde hissettiren hasret

Ah yüreğimin yarası
Sessiz çığlıklardayım hasretten yana
Dilimi sustursam da yüreğim ağlıyor
Ve sana yazacaklarım sil sil bitmiyor
Mürekkebim kanım, kâğıdımsa yüreğim
Ve kalemim…
Kalemim ise, senin hasretin, sana olan özlemim
Yazıyorum, yazdıkça da yüreğim kanıyor…

Çirkin çiçeklerle dolu katil bahçelerde dolaşıyorum.
Dolaştıkça hep yüreğinin kapısına düşüyorum.
Elim zile gidip geliyor, dokunamıyorum.
Biliyorum… Biliyorum yine bırakıp gideceğini.

Ah cann… Ahh yürek yaram
Şimdi sensizliğe ayarladım, senli sesimin tonunu.
Dalıp gittim karanlığın ayaz kesen koynuna
Ellerim, kollarım mıhlanmış gibi..
Ve hala bir ben ağlıyor içimde.

Senin gözlerin gülerken,
Benim gözlerimi bıçakladılar can.
Zifir karası karanlıklarımda arıyorum,
Senden kalan bu yıkıntılar arasında seni.
Yıkıntılarda bulmak isterken seni, kendimi kaybediyorum.
Ve bulamıyorum canımın içini can.
Şimdi kaybolabilirim artık,
Zifir karanlıklarda sensiz, yani gölgesiz kalabilirim.


Ah can
Yağmurlara uzanmıyor artık bakışlarım.
Korkuyorum şavkın vurur yüzüme diye
O zaman ölüm olur vakit can.

Yüreğinim yarası, ben hep seni ağlıyorum.
Sen… Sen biriktir gözyaşlarını, cann
Kim bilir, belki bir gün sende beni ağlarsın.

Sonunda hep dilsiz şarkılar vardı beni ağlatan,
Ve inim inim inleten,
Şimdi… Şimdi şarkılar bile beni unuttu.
Kimse kapısını çalmaz oldu yalnızlığımın.
Ahh vurulası yüreğim,
Süpüremedin kapından bir türlü yalnızlığını.


Ah yüreğimin onmaz yarası
Gerçekler hançer gibi yüreğime batıyor.
Mezardaki ölüden, yaşam için ne kadar umut varsa
Senden de bana, bir o kadar umut var,
Biliyorum cannnnnnn… Biliyorum…
Ve… Ve ben yinede, senli hasretlerimle ağlıyorum…


________________Saklı Düşlerim ...