Her sabah olduğu gibi bugün de kaderim beni yakaladı,
Daha yatağımdayken ve henüz uykudayken o işe başladı,
Orada bir faaliyet vardı, burada sinir harbi yaşayan biri,
Dışarıda güneş yeni bir gün için ışınlarını yollarken gani…

Her gün olduğu gibi televizyon da karşımdaydı ve açıktı,
Oradaki bir programda yunuslarla fokların gösterisi vardı,
Bir süre onları izleyerek sinir harbindeki kendimi avuttum,
O bitince oğlum uyandı ve ben de ona kahvaltı hazırladım…

İşte dünya bir böyle arena, iyiliklerle kötülükler el ele,
Ben böyle bir insanım, içimde sessiz savaş sürüyor hala,
Yukarıdaki tıkırtılar kendisini sürekli duyurmakta ısrarlı,
Aşağıda ben kulaklarım hassas ve onlara kızmakta inatçı…

Hayatımız böyle geldi, anladığım kadarıyla böyle gidecek,
Biz kabul etsek de etmesek de var olan çatışmalar sürecek,
Yaşam sona erdiğinde başlayacak olan malum değil bizlere,
Eğer kısmet olursa hak edenler belki orada huzur bulacak…