Bu kocaman dünyada yalnız hissetmem gerekmiyor,
Karşılıklı olduğumuz mekanda onlar da yanımdalar,
Karşı karşıyayız bütün gün, bir ben ve bir de onlar,
Ben ve tavuklarla kargalar, bir de güvercinler var,

Bir ben ve bir de onlar, farkımızı sadece ben biliyorum,
Onlar bütün gün eşiniyor, ben de pencereden bakıyorum,
Onların işi midelerini doldurmak, benimki de bakmak,
Benden farklı bir tarafları; onlara yem atan sahipleri var…

Sahipleriyle aramızdaki görünmez iletişim de sürüyor,
O yem atıyor onlara, ben de tahminlerde bulunuyorum,
Sahipleri önce kendi tavuklarına birer avuç yem atıyor,
Sonrasında arkasına dönüyor ve kuşları ihmal etmiyor…

Kargalar bir tarafta yemlerini yiyor, tavuklar öbür tarafta,
Güvercinler daha akıllı, onlar kargaların tarafında oluyor,
Yem yeme işi bitince tavuklar oldukları yerde kalıyor,
Kargalarla güvercinler de kanatlanıp başka yere gidiyor…