Ne Zaman Seni Unutmaya Kalksam
Ne zaman seni unutmaya kalksam
Yorgun anılarımdan vazgeçmem
Gövdemde ışıyan sevgini hissederim
Ertelenmiş sözler gelir dilime
Beynimin içinde satır, satır işlenir adın

Ne zaman seni unutmaya kalksam
Geç kalmış bir umudun sırtına yüklenirim
Hergün ağlattığın yüreğim olursun
Sıçrayarak uyandığımda adını
Söylediğimi fark ederim
Hiçbir şeyden değil, sensizlikten yorulurum

Ne zaman seni unutmaya kalksam
Telefonun çalmasını beklerim
Aramıyacağını bile bile
Her çaldığında yüreğim ağzına gelir
Ağlamaklı konuşurum arayanlara

Ne zaman seni unutmaya kalksam
Sevmemeye yemin ederim binlerce kez
Vücudumun yüreğime dar geldiği gibi
Gecenin hüzün kokan bu şehrinde
Yalnızlığımı yontar karanlıklar

Ne zaman seni unutmaya kalksam
Hırçın bir edâyla dudağımın kenarında
Yarım kalmış cümle olur özlemin
Yüzlerce deli dalga çarpar durur beynimde
Anlamsızlığın içinde kalır sensizliğim

Ne zaman seni unutmaya kalksam
Bir rüzgâr geçer yanıbaşımdan
Sevdan yağmur gibi düşer gökyüzünden
Yarım akıllı dır bilirsin sevdalar
Yüreğine çarpmak isterim

Ne zaman seni unutmaya kalksam
Kurur kalırım gülüm senle açamam
Tadına varıpta adını koyamam
Belki adını koyupta tadına doyamam
Yaşarken öldüğümü kimselere anlatamam

Ne zaman seni unutmaya kalksam
Ben o küçük dediğin yüreğime sığınırım
Kare kare nakış nakış işlerim sevdanı
Derlerim düzenlerim seni yüreğimde
O yüreğe büyük gelmez sevdan ben taşırım....

Nermin Aydın