Çocuktum bir zamanlar
Daha büyümemiştim
Sensiz koca bir hayatta
Sana gömülürdü beynim, düşüncelerim…
Dilime kilit vururdu rüzgalar
İncelti, eğrelti bir yalnızlıktı bu
Dostlara anlatırdım seni
Efkar yakardım demli sohbetlerde
Söylenmemiş sözler biriktirirdim
Hiç bilinmedik alfabelerden...

Çocuktum bir zamanlar
Daha büyümemiştim
Gözümü nereye çevirsem
Üşürdü gözlerimde kardelenler
Uçurumlar doldururdu bakışlarımı
Bir maral ağlardı yüreğimde
Aşk dediğin belki de
Geceye veda etmeyen aydı
Dedim ya
Çocuktum o zamanlar çocuktum

Hep yalnızlığa açılırdı kapılar…
Bırakmazdı eşkiya karanlıların elleri mi
Hüzünler etten kemikten de olsa
Vurup sırtına eğmeli ki…
Ama işte olmuyor olmuyor
Greyfurt tadında bir hava
Ne zaman ki sensin aklımda
Sevinçlerim, gülüşlerim
……..ekşiye çalardı...

Bazen
Dizlerim yere çöker
Ellerimi kaplardı yüzüm
Sonra sana koşmak isterdim

Bazende
Yüreğinde çarptığımı
Kalbimde çırpınışını hissederdim
Çocuktum bir zamanlar
Daha büyümemiştim...

Bir rüzgar soluğuydun türkülerde
Bir güvercinin kanadı göklerde
Bulutlar bulutları kovalardı
Dalgalar dalgaları
Durmadan bir deniz çalkalanırdı
gönlümde
Bir yol uzanırdı sana durmadan
Ahh nasıl bir özlem
Kokardı uzaklar bir bilsen...

Uzaktaydım
Uzaktaydın uzaktaydım
Ben ağlardım gözlerin gülerdi
Sen gülerdin gözlerin susardı
Her kirpiğimde bir gül ıslanır
Durmadan bir ezgi sararardı içimi
Dudağımı kanatırdı şiirler
Çaresizdim
Her defasında
Seni yitirdiğimi hissederdim
Dedim ya
Dedim ya; çocuktum o zamanlar
Henüz büyümemiştim...

Karanlıklar üşürken saçlarımda
Doğum sancılı olsa da
Büyürdüm
Gizinden çıkarırdım geçmişimi
Bir hayat gömerdim dünüme
Sevdamı yüreğime yüklerdim
Alır gölgemi yanıma
Dağ deniz çekip giderdim
Çocuktum o zamanlar çocuktum...

Nermin Aydın