GÖLGENDE ÖLDÜR BENİ


gecenin en sağır anında
sessizce gelen gölgenle irkiliyor
ve bir sır bırakarak kulaklarıma
yağmurlarını alarak gidiyorsun rüyalarımdan

her gece yatağımda
onsekiz yaşındaki insanlar ülkesine götüren
mavi rüyalarım ve beyaz gölgen
ve o gözlerin
deniz mavisi gözlerin
yurdum kadar sıcak
Eyyubun ayak sesleri kadar yakın
fakat İstanbul kadar uzak

sana vuslatım ancak gözlerinde
kurtuluşum gölgendedir biliyorsun
bir çınar gibi uzat kollarını gir içime sarayım seni
ateşinle gülistanında yanayım bir güneş gibi ısıt beni
yeterki gölgene ram olayım

nereye sürgün etseler de
çarmıha hangi mevsimde gerseler de
küllerimden alev alsın tomurcuk güllerin
ve ben bir busenle uyanayım her sabah

sürgün edildiğim her yer sen
zindanım sen
halvetim sen
sen

ve ben gölgenle sevişirken coğrafyalarımda
sürgün edildiğim dünyada öldürme beni
özgürlüğümü ver elimede
n’olur gölgende öldür beni


H.Ali Aydın
07.12.2008