"İşte bir Kurban Bayramı’na daha giriyoruz çocuklar,
Lakin Kurban Kesecek paramız yok" diyordu kadın
ve ekliyordu:
"Bu bayramda sizi giydiremeyeceğim..
Komşunuz Afife hanımın getirdikleriyle idare ediverin"
Küçük kız homurdandı boyuna bakmadan:
"daha ne kadar sürecek bu böyle anne? Bizim hiç mi yenilerimiz olmayacak?
İki damla gözyaşı şakağından aşağı süzülürken,
Ağlamamak için zor tutuyordu kendini.
Suratında zamanın ustaca işlediği kırışıklara aldırmadan
"Babanız" dedi.. Boğazı düğümleniverdi, arkası gelmedi.
Bayram gelmişti ama...
Onlar üzülüyordu işte...
Hâlbuki bayramdı bugün...
Gün onların. Çocuklarındı
Oysa onlar, hiç istemiyordu bayramın gelmesini
Her bayram annelerinin ağlamasını,
kardeşlerinin elbise istemesini..
Mahallenin bütün çocukları
Yeni elbiseler, yeni ayakkabılarla gezerken,
Onlar bir başka çocuğun giymediklerini giyiyorlardı...
Giymek durumunda kalıyorlardı.
Yetmezmiş gibi, bunları yaparken birde TV’lere çıkartıyorlardı..
Ya sonrası...
Bu gün Bayram...
Bayramsa Bayramınız Mübarek Olsun..