Yaşayamam sanıyordum yokluğunda,
Sen gittin bir sonbahar akşamı,
İçimde kopuyorken bir fırtına,
Üşümeler sardı her yanımı,
Ve bir hüzün gözlerime çöreklendi,
Sulara gömüldü yavaşça sevdam,
Karaköy iskelesi gibi,
Aşk süzülüp düşerken yanaklarımdan.
Dalgalar teslim aldı seni.

Sarımtırak bir ışıktın sen,
Uykusuz gecelerimi aydınlatıp,
Beyaz sayfalarımın üstüne düşen,
Zamansız mevsimlerde şiirler yazdırıp,
Rüzgârın peşinden sürüklenerek,
Odama girdin açık pencerelerden,
Üşümelerim üşümek değildi,
Pervane olup yanmaktı aslında,
Mum alevinden izlerken hayalini,
Aşk olup girdin kanıma usulca,
Sensiz bir gece vakti,
Nöbete tutuldu bedenim,
Anlamsız bir titremeydi,
Yokluğunda beni saran,
Gözlerim bir yalnızlığa dikildi,
Karanlık gölgeler gibi tavanda duran,
En sonunda koydular teşhisi,
Testlerin sonucundan anlaşılan,
Aşk zehirlenmesiydi.

Bir tabloydun sen duvarda asılı,
Dali’nin fırçasında can bulmuş gibi,
Seni izliyordum bakışlarımdayken sancı,
Senden ayıramıyordum gözlerimi,
Her gün, her saat, her nefes alışımda,
Görüyordum her yerde ben seni,
Şükrediyordum her an yaradana,
Büyük bir sınavdı bu belli ki,
Sen ihanetlerini boyarken kızıla,
Durduramıyorum kırılan kalemi,
Denizkızı heykeli gibisin karşımda,
Yükleyip sana dair özlemleri,
İşliyorum gergefi mısralarla,
Çoktan hazırlamıştım çeyizini,
Kapılar aralık kalmasaydı keşke,
Unutturmazken gidişini,

Şimdi alışmak düştü bana,
Sensiz üstüme çöken geceye,
Senden bana hatıra kalan yalnızlığa,
Sessizliğe boğulan sevişmelere,
Yalan sözlerinin dalgalara,
Ve sulara teslimiyetine,
Kalbimde üstüne toprak atılan,
Aşkımın yitip gidişine,
Senin var olduğun her şeye,
Kendimi alıştırmalıyım,
Alışırsam, fazla durmam,
Birkaç güne kalmaz çıkarım.
Taburcu olurum bu sevdadan,
Unutur bedenim bu zehiri,
Ama unutmamı bekleme sakın,
Ne ilk aşkları unutabilir insan,
Ne ihanet eden kadınını,
Unutamaz sevgili,
Sulara gömse de sevdasını,
Elbet kalır bir yerlerde izi,
Bu aşkın ağısı,
Öldürmez yaşatır bizi.

BAKİ EVKARALI